Predsjednik Bosanske akademije nauka i umjetnosti „Kulin ban“ akademik prof.dr Suad Kurtćehajić smatra da nam danas  dolazi na naplatu selektivni pristup historiji Bosne.

Čiji je kralj Tvrtko I. Kotromanić najveća historijska ličnost Bosne.

Nesumnjivo je da je bio bosanski ban od 1353-1377. godine vladajući bosanskim banovstvom nakon smrti svog strica Stjepana II Kotromanića 1353. najprije zajedno sa svojim ocem Vladislavom, majkom Jelenom i bratom Vukcem da bi na kraju ostao jedini vladar bosanskog banovstva. Kada se kruniše kraljem 1377. godine ( dvostrukim vijencem ili u prevodu dvostrukom krunom bosanskom i srpskom) on sebe titulira kraljem Srbljima, Bosne, Primorja i Zapadnim stranama. Tvrtko je bosanske vladarske loze Kotromanića ali u ovoj svojoj Povelji Dubrovčanima 1378. on zaista piše “i tamo išavši bih okrunjen krunom praroditelja mojih “( Dragutin Nemanjić raški kralj je bio njegov pradjed jer je njegovu kćerku Jelisavetu oženio Tvrtkov djed Stjepan I Kotromanić i to je bio osnov da mu Srbi ili tadašnji Srblji u staroj raškoj državi  ponude krunu Nemanjića nakon smrti zadnjeg kralja iz dinastije Nemanjića Uroša Nemanjića kojeg su zbog kršnog zdravlja zvali Uroš Nejaki) Ako je Tvrtko sebe označavao u tituli pored kralj Bosne, Primorja i Zapadnim stranama kralj Srbljima  i to na prvom mjestu ( današnjih Srba) da li mi možemo osporavati Srbima kad oni kažu da je Tvrtko i njihov kralj mada oni često znaju reći da je on samo njihov kralj svjesno iskrivljujući da su prostori koje Tvrtko I Kotromanjić navodi srpski prostori.

Tvrtko  sebe 1390. godine titulira kao kralj Raške, Bosne i Primorja  čime sebe označava kraljem i stare srpske države Raške. U čemu je razlika  da Tvrtko I ne govori u Povelji Dubrovčanima 1378. godine kralj Raške  već piše kralj Srbljima. To je iz razloga jer  nije htio dirati u faktičku vlast tadašnjih srpskih knezova Lazara Hrebranovića i Vuka Brankovića a ponuđen je krunom Nemanjića zbog svojih krvnih veza sa njihovom dinastijom dok Lazar Hrebljanović nije imao Nemanjićku krv i nije mogao nastaviti njihovu lozu. A nakon pogibije kneza Lazara na boju na Kosovu 1389. godine  tvrtko I Kotromanić direktno se označio  kraljem Raške, Bosne i Primorja dakle prostora kako stare Nemanjićke države tako i prostora ranijeg bosanskog banovstva i Primorja. Da mu nije ponuđena Nemanjićka kruna i da se proširio mačem prema prostoru stare raške države Tvrtko bi se od početka označio kraljem Bosne jer kad on govori o Srbljima podrazumijeva u prvom redu Srblje sa prostora stare Raške mada se ne može osporiti ni njihovo prisustvo na prostoru Huma današnje Hercegovine o čemu piše u svojim Poveljama ban Matej Ninoslav još od 1234. godine. Srpski historičar i akademik SANU Mihajlo Dinić koji je umro 1970. godine smatrao je da u Tvrtkovoj Bosni ako se izuzme Hum i Raška pravoslavlja nije bilo, samim tim ni srpskog identiteta.

Problem koji akademik Kurtćehajić vidi  jeste da se historija  na našim prostorima stavila u funkciju politike i da svako izvlači iz konteksta i tumači činjenice  na svoj način. U tom smislu treba više puta iščitati  bar Tvrtkovu Povelju Dubrovčanima  1378. godine ali i njegovu Povelju Šibeniku 1390. godine.

Memorandum SANU II i dokument ANURS-a od 2012. godine su uputstvo za razbijanje Bosne i Hercegovine koju Dodikova politika slijedi u svim smjernicama. Akademik Kurtćehajić podsjeća na osnovne teze ovih dokumenata da bi se sagledalo Dodikovo djelovanje  u prethodnom periodu  ali i da bi se našli mehanizmi za zaustavljanje njegove  politike urušavanja Bosne koja traje već drugu deceniju.

Memorandum SANU 2, januar 2012.

Istrajavati na jedinstvenoj srpskoj državi bez obzira na cenu, žrtve i protok vremena

Podjela BiH za nekoliko godina ili najviše decenija-dve.

Voditi borbu na međunarodnom planu da se međunarodna zajednica umori  od BiH i prihvati njen raspad.

Republiku Srpsku veličati a BiH stalno omalovažavati i osporavati joj državne prerogative kako pre tako i posle Dejtona

Državne institucije označavati zajedničkim institucijama

Sprečavati sve asocijacije pa i pčelarski savez na nivou BiH.

Srbe koji igraju za reprezentacije BiH omalovažavati i označavati izdajnicima.

Stalno isticati termin Srpska i Republika Srpska kako bi se dalo do znanja da se radi o isključivo srpskoj zemlji.

Sve probleme Republike Srpske propisivati njenoj neprirodnoj egzistenciji u nemogućoj državi BiH.

Umjesto termina Bošnjak kad je god to moguće govoriti musliman

Prebacivati krivicu za rat u BiH na  muslimane i njihovu tendenciju da   stvore islamsku džamahiriju  te  ukazivati nas njihov fundamentalizam, terorizam i radikalizam,

Muslimanima na sve moguće načine otežati povratak u RS.

Dokument ANURS-a , septembar 2012.

Akademik Kurtćehajić navodi da je   Dokument Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske dalja razrada Memoranduma SANU II te objašnjava koje su teze činile osnov ovog dokumenta i o čemu se u njemu govori

Teza da je Bosna i Hercegovina  nastala tek  u Dejtonu, te da prije nije postojala kao samostalna država a istovremeno se veliča Republika Srpska kao entitet koji je zajedno sa Federacijom Bosne i Hercegovine stvorio Bosnu i Hercegovinu.

O Bosni i Hercegovini se dalje govori kao o državnoj zajednici konfederalnog državnog uređenja iako nema osnova za takvo gledanje.

Negira se pravo države na imovinu što je priznato svim državama nastalim raspadom SFRJ i podvlači se teza da imovina pripada entitetima.

Svjesno se zaobilaze dodatne nadležnosti države Bosne i Hercegovine u punom obimu kako je to predviđeno Dejtonskim sporazumom i akcenat se stavlja samo na taksativno navedene nadležnosti koje su date Bosni i Hercegovini.

Osporava se uloga Visokog predstavnika koji je važan činilac opstanka Bosne i Hercegovine i provedbe Dejtonskog sporazuma.

Na kraju se predlaže stvaranje trećeg entiteta sa hrvatskom većinom kao konačno rješenje za Bosnu i Hercegovinu   ili će se u suprotnom ona neminovno raspasti.

Na kraju akademik Kurtćehajić podvlači da je Dodikova politika razbijanja BiH u potpunosti zasnovana na ovom dokumentu kao i Memorandumu SANU II koji mu je prethodio te da je  odgovor probosanskih političkih snaga  u prethodnih dvanaest godina djelimičan i nedovoljan a posebno je neshvatljivo da niko od njih  ne djeluje prema Regulatornoj agenciji za komunikacuju (RAK) da se zaustave narativi spskih političara koji govore o državi Bosni i Hercegovini kao o državnoj zajednici a o institucijama Bosne i Hercegovine kao o zajedničkim institucijama.

Predsjednik Bosanske akademije nauka i umjetnosti “Kulin ban” akademik Suad Kurtćehajić polazeći od činjenice da najviši sud na planeti Internacionalni sud pravde u Hagu ima dvije funkcije presuđujuću i davanje savjetodavnog mišljenja smatra da bi sljedeći potez probosanskih snaga  nakon usvojene Rezolucije o genocidu od strane Generalne skupštine UN trebao biti da se također  na isti način kao što se išlo sa Rezolucijom ide  preko zemlje sponzora  sa  zahtjevom prema Generalnoj skupštini UN da se ona obrati Internacionalnom sudu pravde u Hagu za Savjetodavno mišljenje sa pitanjem:  da li je potojanje entiteta Rs protivno internacionalnom pravu nakon što je taj isti Sud u članu 297.  presudio da su djela učinjena u i oko Srebrenice nesumnjivo djela genocida i da su ih izvršili dijelovi vojske Rs počevši od 13 jula 1995. godine,  te nakon presuda gotovo kompletnom vojnom i političkom vrhu Rs-a od strane Internacionalnog krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju od kojih je više njih presuđeno za genocid i osuđeno na doživotne kazne zatvora. Pri tome treba dodati i da je  Slobodan Milošević iako nije dočekao kraj suđenja zbog smrti u zatvoru presuđen djelimičnom presudom od 2004. godine koja prema pravilima Internacionalnog  krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju ima snagu samostalne presude za Udruženi zločinački poduhvat-UZP i izvršeni genocid u sedam gradova. Interesantno je da ova djelimična presuda Miloševiću nikada nije u dovoljnoj mjeri iskorištena  i prolazila je ispod radara javnosti. Očekivati je da će Sud u Hagu dati pozitivan odgovor jer je izvršenim genocidom povrijeđena  IUS COGENS najjača pravna norma u internacionalnom pravu koja na prvom mjestu zabranjuje genocid i čini svaki internacionalni ugovor učinjen uz povredu te norme ništavim. S obzirom da je  verifikacije povrede te norme od strane Suda u Hagu koja bi dovela do nišavosti Dejtonskog sporazuma onemogućena jer je potrebno da zahtjev Sudu u Hagu  podnese jedna od ugovornih strana Dejtonskog sporazuma a Bosna i Hercegovina to ne može sprovesti zbog nedostatka konsenzusa u Predsjedništvu BiH minimum koji treba postići je dobiti Sajetodavno mišljenje da li je postojanje Rs protivno internacionalnom pravu u pogledu kojeg zahtjev kao sponsor prema Generalnoj skupštini UN može podnijeti bilo koja članica UN. Potrebno je napomenuti da Savjetodavno mišljenje Internacionalnog suda pravde u Hagu nema obavezujuću snagu ali ima ogromnu moralnu snagu jer bi u slučaju dobijanja pozitivnog odgovora cijeli civilizirani svijet znao da je postojanje entiteta Rs kao pravnog nasljednika faktičke tvorevine Rs koja je odgovorna za strašne zločine i presuđeni genocid protivno internacionalnom pravu što bi bio početak urušavanja te tvorevine. Samo  postojanje Rs-a nedvosmisleno ukazuje da su genocid i drugi strašni zločini koji su učinjeni u ime njenog stvaranja i postojanja nagrada za izvršene zločine jer je neprirodno i po ljudskim i po prirodnim zakonima da su njeni tvorci sankcionisani na dugogodišnje kao i doživotne kazne zatvora a da njihovo djelo koje se zove Rs ostane netaknuto zaključuje akademik Kurtćehajić.